تأثیر رفتارهای حمایتی بر روند درد زایمان در زنان نخست زا

زمینه و هدف: در گذشته در طول درد زایمان، مادران به طور سنتی توسط زنان دیگر حمایت می شدند. با وجود اینکه در دهه های اخیر مسئله حمایت مداوم از زنان در طول درد زایمان در بیمارستان های سراسر جهان مطرح می باشد، ولی این اقدام به جای یک امر معمول به یک استثنا تبدیل شده است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر رفتارهای حمایتی در مقایسه با مراقبت های معمول بر روند درد زایمان صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 80 زن نخست زای که به علت درد زایمان و یا پارگی کیسه آب به بیمارستان ولیعصر زنجان مراجعه کرده بودند، انجام شد. ابتدا نمونه ها به روش مبتنی بر هدف انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. درگروه آزمون رفتارهای حمایتی توسط یک ماما انجام گرفت. گروه شاهد فقط مراقبت های معمول را دریافت کردند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه و مقیاس سنجش درد (مقیاس دیداری درد) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی تست، مجذور کای، من ویتنی صورت گرفت. 05/0 سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه، میانگین شدت درد بین دو گروه آزمون و شاهد در سه موقعیت (دیلاتاسیون 5، 7 سانتی متری و کامل)، اختلاف آماری معنی داری داشت (001/0p<). در گروه آزمون طول مدت فاز فعال درد زایمان (001/0=p) و مرحله دوم زایمان در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کمتر بود (001/0p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، رفتارهای حمایتی مداوم در روند درد زایمان، باعث پیشرفت سریع تر و کاهش شدت درد می شود. لذا گنجاندن آموزش این قبیل مهارت ها در برنامه های آموزشی دانشجویان مامایی و استفاده آن توسط کادر درمانی ضروری به نظر می رسد.